Dit is Fred. Fred The Bat. Zo is ie ooit door een voormalige buurman genoemd. Het is een soort ongeautoriseerd huisdier in Huize Guidje. Fred woont er al jaren. Hoelang Fred er al woont, weet niemand, maar voor zolang ik weet, komt Fred in de zomeravonden, tegen de tijd dat het gaat schemeren, naar buiten. Waar ie precies woont is een raadsel, maar het vermoeden is dat z'n hangplek ergens tussen het huis van de buren aan de rechterkant en Huize Guidje in zit. Daar zit een knik tussen, dat zorgt voor een soort niemandsland tussen de twee huizen in. Een overdekt niemandsland, dat wel en daarmee is het een goede hangplek voor vleermuizen. Ik zeg 'vleermuizen,' maar voor zover ik weet is Fred al sinds jaren alleenstaand. Hij fladdert in z'n eentje rond, vliegt in cirkeltjes, om dan ineens een vreemde manoeuvre te maken en wat onwelkom ongedierte als vliegjes, mugjes en spinnetjes op te peuzelen. Fred is dus zeer welkom. Of het al die jaren dezelfde Fred is geweest is zelfs nog de vraag, maar het is wel typisch dat ie er al jaren zit; blijkbaar bevalt de behuizing.


Fred is ook wat timide. Cameraschuw. Ik probeer 'm (letterlijk) al jaren op de foto te krijgen, maar Fred laat zich niet fotograferen. Daarvoor zijn twee redenen te geven: hij is veel te vlug en het is nét te donker als ie begint te fladderen. De slimmerik. Een voordeel is wel dat z'n vluchtpatroon vrij voorspelbaar is. Soms blijft ie maar dezelfde rondjes rond de conifeer vliegen en dan is het zaak om net op tijd af te drukken en dan heb je een goede kans dat je een foto hebt met 'iets wazig fladderends' erop. Ik had nog nooit een poging gewaagd om met mijn nieuwe camera een foto te maken, maar ik ben het toch maar gaan proberen. Omdat Fred een gewaardeerd inwoner van Huize Guidje en de buren is, maar ook omdat ie schijnbaar steeds lager is gaan vliegen (ik kan toch niet zoveel meer zijn gegroeid). Dat zie ik als een provocatie. Daardoor is het maken van een foto verleidelijk, maar nog steeds moeilijk. Bovendien was ik bang dat ik Fred af zou schrikken met de flitser. Dat leek ook zo te zijn; de eerste keer dat ik wat pogingen waagde, schoot Fred zogauw ik het een keertje had geprobeerd weg, om vervolgens niet meer terug te keren. Zo was het nou toch ook weer niet bedoeld.


Ik bleef proberen en uiteindelijk heb ik na drie avonden bovenstaand setje bij elkaar gefotografeerd. Nouja, het is een selectie, want de totale hoeveelheid foto's omvat enkele tientallen exemplaren. Maar na drie avonden stilletjes met m'n digitale camera posten ben ik maar gestopt. Geschokte dierenliefhebbers kunnen dus gerust zijn.