Onzinnigheden die ik op internet of
in de stad of waar dan ook tegen kwam en ergens kwijt moest.
Het is deze vergaarbak geworden. Zitten trouwens ook (te leuke)
kliekjes van m'n blog bij. Het wordt geregeld aangevuld met nieuw spul.
De nieuwste staan onderaan.
Dit ding
kwam ik tegen in een reclamefolder. Ik ben geschokt. Ik kan alleen maar
uitroepen: doe het niet! Ik ben allesbehalve een diginerd, sterker nog,
dat ik een site gebouwd heb die ook nog soort van goed werkt, mag een
wonder heten! En trouwens, die afbeelding is natuurlijk
belachelijk. Wat denken die makers wel? Is zo'n tekening sexy? Zo'n
gestileerd mannenhoofd met donkere oogopslag en zwaar gedateerde
kuif? Vallen vrouwen en masse voor deze digital guide? En dan die
werktijden. Ik ben niet werkschuw maar dit zijn idioot lange werkdagen.
Spartaans! En ook nog es elke zaterdag. Dat is nog niet het ergste. Dat
zijn de zinnetjes onderaan: 'Guido helpt u eerst telefonisch of op
afstand via de Guido beheer tool.' Que?! Een 'Guido beheer tool'?! Is
dat iets dat ik bij mezelf in moet pluggen? En dan de volgende zin:
'Mocht het probleem hierna nog niet verholpen zijn, dan komt Guido
zelfs bij u thuis.' Ja, nou wordt ie helemaal mooi! Zit ik verdorie de
hele dag de telefoon aan te nemen om andere digibeten te woord te
staan, mag ik daarnaast ook nog es het hele land rond crossen om bij
mensen thuis aan hun kompjoe te knutselen. En - dat staat er verder
niet bij, ik heb er het afgeknipt - ook nog 'alle types en merken.'
Sorry Dynabyte, maar ik pas! |
Toen ik nog bij de Openbare
Bibliotheek
Eindhoven werkte, was dit een tekst die op een muur tegenover de uitweg
naar de fietsenstalling stond. Gaaf, ik ben altijd wel in voor wat
leuke graffiti. Ik moest meteen aan het liedje van de Beach Boys denken
en toen ik deze foto maakte, was het ruim dertig graden, dus dat droeg
nog verder bij aan het lekkere zomergevoel. Het idee was dat dit de
introductiefoto van mijn nieuwe site zou worden. Deze afbeelding zou
aangeklikt moeten worden en dan... enfin, dat was het idee. Maar ik ben
vrij wispelturig, dus het is toch wat anders geworden. Deze tekst werd
na maanden pas weggehaald (jammer), maar toen verscheen er pijlsnel een
reactie: 'It sure would, it sure would.' Ook die werd weer weggehaald
en inmiddels is het wel afgelopen met de conversatie. |
'Ik weet waar jij woont'
Jarenlang
chatte ik mee op het kanaal #nachtdienst, behorend bij het
radioprogramma AVRO Nachtdienst. Doordat ik daar op wekelijkse basis
kwam, kenden veel mensen me. Met een paar chatters onderhield ik tevens
vriendschappelijke banden. Zó sterk dat een chatter me vertelde aan de
hand van de gegevens die hij van me had (achternaam, wat je zoal eens
roept op een chatkanaal) te
kunnen achterhalen waar ik woonde en me vertelde op te gaan bellen. Let
wel, hij deed dit om 3.00 uur 's
nachts. Hij
ging aan de slag met een lijst met mensen die ook in Eindhoven
woonden en toevallig dezelfde naam hadden en na een poosje had hij die
teruggebracht tot een lijst met zo'n zes nummers. Uiteindelijk kwam hij
tot één telefoonnummer. 'Dat is van jou,' zei hij, 'dat weet ik zeker.'
Ik stelde 'm
voor de keus: "okee, dat is mijn nummer. Misschien. Probeer het. Als
het goed is, krijg je mij aan de telefoon. Als het níet goed is, bel je
een wildvreemde wakker."
De
telefoon is niet overgegaan.
Ergernissenpagina
He ja, de
Ergernissenpagina. De
onderbuik van Nederland waar iedereen z'n gal kan spuien over
mediagerelateerde zaken. De meeste ergernissen zijn te stom voor
woorden, zo ook deze, maar ik kon het niet laten. Toch al een slechte
eigenschap van journalisten dat ze zomaar klakkeloos bepaalde
beweringen aannemen. Hallo! Iedere minkukel weet dat Almere niet de
vijfde stad van Nederland is. En daar dan ook nog de grootheidswaanzin
hebben dat je wel even een professionele voetbalclub uit de grond kan
stampen.
Ik zal FC Omniworld hier niet belachelijk maken, daar hebben ze mij
niet voor nodig. En natuurlijk, Almere heeft de ambitie om de
víjfde stad van Nederland te worden (ongetwijfeld ook de vierde), maar
zolang ze dat nog niet zijn, kan ik lekker zitten etteren als
betonspook Jorritsma iets anders beweert. |
De eerste...
Hoor je vaak als
bewering dat die en die artiest de eerste was die dat en dat heeft
gepresteerd. En op een gegeven moment besloot ik daar een bestandje van
bij te houden. Het staat allemaal goed doorelkaar en er zal over
sommige 'feiten' vast wel discussie mogelijk zijn, maar dit is allemaal
gedubbelcheckt (en nee, niet alleen in wikipedia) en *zou* moeten
kloppen.
Eerste
grammofoonplaat waar meer dan een miljoen exemplaren van
werden verkocht: Enrico Caruso -
Vesti La Gubbia (1907)
Eerste gouden plaat (voor 1,2 miljoen verkochte
exemplaren): Glenn Miller -
Chattanooga Choo Choo (1942)
Eerste dubbel LP: Benny Goodman - Live At Carnegie Hall (1950)
Eerste artiest die een live concert gaf in Central Park, New York: Barbra Streisand (1962?)
Eerste rock dubbel LP: Bob Dylan - Blonde On Blonde (1966)
Eerste LP waarbij de songteksten werden afgedrukt: Beatles - Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club
Band (1967)
Eerste 'hidden track': Her Majesty,
van het album Abbey Road van
de Beatles (1969)
Eerste platina plaat: Eagles - Their Greatest Hits (1975)
Eerste album dat volledig digitaal werd opgenomen: Ry Cooder - Bop Till You Drop (1979)
Eerste videoclip op MTV America: Buggles
- Video Killed The Radio Star (op 1 augustus 1981)
Eerste album dat op cd werd geperst
(klassiek): Richard Strauss -
Alpensymfonie (uitgevoerd door het Berliner Philharmoniker o.l.v.
Herbert von Karajan) (1982)
Eerste album dat op cd werd geperst (populair): ABBA
- The Visitors (1982)
Eerste Nederlandse album dat op cd werd uitgebracht: Doe Maar - 4us
(1983)
Eerste 12" single die een Top 40 hit werd (in Nederland): New Order - Blue Monday (1983)
Eerste rap album op nr. 1 in de Amerikaanse albumlijsten: Beastie Boys - Licensed To Ill (1986)
Eerste videoclip op MTV Europe: Dire
Straits - Money For Nothing (op 1 augustus 1987)
Eerste single die
wereldwijd enkel op cd verscheen: Pink Floyd -
Learning To Fly (1987)
Eerste nummer dat ooit naar mp3 om werd gezet: Suzanne Vega - Tom's Diner
(1991)
Eerste Nederlandse album met een cd-rom track: De Raggende Manne -
Rooie Pap (1995)
Eerste Nederlandse album met een soort kopieerbeveiliging: Herman
Brood - Back On The Corner (1999)
Eerste album waarvan alle tracks werden gebruikt voor films,
televisieprogramma's en reclames: Moby - Play (1999)
Eerste album dat op een iPad is gemaakt: Gorillaz
- The Fall (2011)
Lange artiestennaam
Elton John Deacon
Blue Boy George Michael Jackson C. Frank Black Box Tops
óf
Puff Daddy DJ
Jazzy Jeff & The Fresh Prince Ital Joe feat. Marky Mark Owen Paul
Young M.C. Miker 'G' Love Unlimited Orchestra Baobab
Je kan dit truukje ook uithalen met songtitels. En dan kan de lijst
veel langer worden (er zijn namelijk érg veel hits waar gebruik van kan
worden gemaakt)
We Just A Little
Wonder Woman In Love Me For A Reason To Live To Tell Me Is It True
Colors Of The Wind Of Change The World Where You Live Forever Blue
Hotel California Love Is All Around The World On Fire And Rain And
Tears In Heaven Is A Place On Earth Song 2 Become 1, 2, 3, 4 My People
Are People Have The Power To All Our Friends Will Be Friends Forever
Young At Heart Without A Home On Monday Morning 5 19/2000 Miles Away
From The Sun City Rhythm Of The Night Time After Time Stood Still
Loving You Are You That Somebody To Love Of My Life Is A Highway Man On
The Moon Over Bourbon Street Spirit In The Sky High Under The Moon
River Of Dreams Are Ten A Penny & Me Myself And I Do I Do I Do I Do
I Do For Love Really Hurts Without You Are Beautiful Stranger In Moscow
Nights Over New York City Boy I Need You Tonight I Celebrate My Love Is
Your Love Keeps Lifting Me Higher And Higher Love Is Stronger Than
Pride In The Name Of Love Song Of The Marching Children Of The Night To
Remember The Time Is Running Out Of Space Queen Of Rain In May It Be My
Baby Can I Hold You Back In My Life Would Suck Without You Know I'm No
Good God Save The Queen Of My Heart Will Go On Move On Baby I Love Your
Way Of The World Hold On The Border Song
Etc...
(hier kan
je nog wel een tijdje mee doorgaan)
Ik hanteer één 'officiële' foto van mezelf op internet: eentje waarop ik niet duidelijk herkenbaar ben. Dat vind ik wel prettig, al is het niet helemaal waar. In het verleden was ik hier namelijk minder strikt in, met als gevolg dat enkele andere foto's van mijzelf op internet rondzwerven. En er circuleert toch nog één andere foto waar ik impliciet toestemming voor heb gegeven. Dat zit zo. Dichter Ingmar Heytze vertelde bij De Wereld Draait Door over zijn bundel Elders In De Wereld en riep daarbij het publiek op de bundel te kopen (of te stelen), die mee op reis te nemen, een foto te maken en die hem toe te mailen, zodat die op een speciale fotopagina op z'n site kon komen. Ik moest eraan denken toen ik naar Nieuw-Zeeland ging en bestelde vlak voor vertrek in allerijl die bundel. Geen betere locatie voor een foto (de titel indachtig) dan dit wegwijsbordje (tevens toeristische attractie) bij Stirling Point bij Bluff. Gemaakt na een bezoek aan Stewart Island en 's avonds in het motel in Invercargill naar Heytze doorgemaild. Die reageerde enthousiast en plaatste 'm vrijwel direct prominent op z'n fotopagina. Dat ik wat bozig kijk, is toeval en heeft niks met Heytze's gedichten te maken. |
Sitepromotie
Toen
ik de
allereerste versie van mijn website helemaal af had, kon ik 'm lanceren
en, niet onbelangrijk, reclame gaan maken. Een beetje zoekmachine snort
zo'n website vanzelf op, maar er zijn er ook waar je je werkje aan moet
melden, zoals bij de zoekmachine van Ilse. Maar die werkte met
categorieën; is het een site over muziek, sport, kunst, etc.. Tja. Dat
was bij mijn eerste website al niet echt eenduidig (en dat is het nog
steeds niet), dus ik mailde mijn url door naar de organisatie. Pas zo'n
zes weken later kreeg ik een korte reactie van de medewerkers van Ilse:
'meneer, we hebben naar uw website gekeken. Hij wordt ingedeeld in de
categorie 'Overig.''
Dat ik een All Stars
obsessie heb, is inmiddels algemeen bekend. Maar 's winters zijn
die schoenen niet zo praktisch; daar zijn ze toch echt te dun
voor. Ik heb het een tijdje geprobeerd, maar ik kwam toch telkens
weer met klamme ijsklompvoetjes thuis en dus droeg
ik 's winters dan maar m'n legerkisten. Maar ja,
ik zag ook in de stad regelmatig hippe types met nog hippere sneakers
met kleurtjes (altijd goed) lopen en dus wilde ik dat ook. Maar dat
viel nog niet mee, want telkens als ik in de Britain of de Coach of de
Frontrunner of de Footlocker (allemaal heel erg hippe winkels)
stond te zoeken, zag ik alleen maar saaie kleurtjes: sneakers in wit,
zwart en soms een beetje blauw. Te saai. Of (nog erger) in goud. Teveel
blingbling. Maar toen vond ik dit paar, bij godbetert de Men At Work
(waar ze wel leuke kleren hebben, maar waar ik ook altijd word
besprongen door iets te opdringerige en enthousiaste
verkopers). Met leuke kleurtjes én streepjes én hoog. Kortom,
ik was om. Goed, ik zag ze eerst op hun website (wel zo veilig)
en ging daarna pas naar de winkel. Maar nu ben ik dus helemaal verliefd
geworden. Op een paar schoenen. Blijk
ik toch het Imelda Marcos gen van m'n moeder te hebben ge-erfd. |
Bloedvaten
Zoals
zoveel
mensen ben ik niet bepaald tevreden over mijn uiterlijk. Ik vind dat ik
suf uit m'n ogen kijk, m'n neus is te groot, die ene onderkin heeft een
buitenproportionele vorm (en krijg ik hoeveel ik ook sport niet weg),
ik kan sowieso níets eten of de kilo's vliegen eraan en met m'n
behoorlijk overdadige lichaamsbeharing heb ik op het strand of in het
zwembad nog het meest weg van een yeti. Of de zuster van de bloedbank
het wist, valt zeer te betwijfelen (ik loop nou ook weer niet te
koketteren met
mijn onzekerheden), maar het was toch leuk om te horen toen ik weer
es op zo'n moment van existentiële vertwijfeling in de stoel lag
om bloed te geven de
zuster verrukt uitriep: 'maar meneer, u heeft werkelijk práchtige
bloedvaten.' Het voelde een beetje als het meisje uit de conference Het
Meisje Met De Eierstokjes van Herman Finkers, waarin het meisje
weliswaar foeilelijk is, maar wel prachtige eierstokjes heeft. Ik heb
mooie bloedvaten. Voor wat het waard is, je schijnt er heel oud mee te
kunnen worden.
Wilders-moeheid
Het is mijn stellige overtuiging dat
Wilders nooit zo groot zou zijn geworden (in de peilingen van Maurice
de Hond althans) als
'de media' niet zo'n grote belangstelling voor de Grote
Geblondeerde Leider zouden hebben. Kranten en televisie
(De Telegraaf en de EO voorop) hebben een werkelijk
zíekelijke obsessie met de politicus en dus wordt elke scheet van
Wilders breed uitgemeten. Dat hij iets roept en vervolgens weigert
verantwoording af te leggen, wordt zo wel erg makkelijk; wat hij ook
doet, hij krijgt
altijd gratis publiciteit. Wordt er niet mét 'm gepraat, dan wordt er
allicht óver 'm gepraat. Dit leverde al eens een brief (naar aanleiding
van een column van Paul Witteman) naar de Vara Gids op die niet alleen
werd geplaatst, maar ook nog een reactie van de presentator in de vorm
van een nieuwe column opleverde. De strekking van die brief was: als
meneer Wilders niet bij Pauw & Witteman wil komen, zou het dan niet
een idee zijn om sowieso geen aandacht meer aan 'm te besteden? Het
lijkt
mij toch echt dat de media 'het monster Wilders' heeft gecreëerd. Niet alleen Wilders krijgt volgens mij veel te veel aandacht, ook z'n aanhang hoor ik in zowat elk televisieprogramma mopperen. Toch vond de redactie van de weekendbijlage van NRC Handelsblad het nodig om een onderzoek te laten doen naar de ideeën van de achterban van de PVV. Idiotie, want de conclusie was vooraf al duidelijk: de gemiddelde PVV'er denkt maar aan drie dingen: ikke, ikke en ikke. Ik stuurde een lange reactie en ook dit keer werd die geplaatst. Hoewel de redactie er wel tweederde uit heeft geknipt. Maar de strekking van het stuk blijft overeind: een lekker cynische reactie met een klein beetje zelfspot. Altijd prettig. |
Roestig knopje
Het is
de eerste
radio-uitzending na de zomerstop. De technicus van dienst moet nog wat
warmdraaien: platen worden te laat ingestart of te vroeg weggedraaid en
als ik in de uitzending met mijn presentatrice praat, draait er geen
filler mee.
Bovendien wordt haar microfoon te laat opengezet. Mijn presentatrice
spreekt de technicus er gekscherend op aan. De technicus reageert: 'het
is hier allemaal nog een beetje roestig.' Ik vraag aan de technicus:
"wat is er roestig, ben jij roestig of is het mengpaneel roestig?"
'Allebei. Maar het knopje van jouw microfoon doet het niet goed,' zegt
hij tegen de presentatrice. Ik lach tegen haar en zeg (zonder me de
dubbele betekenis aanvankelijk te realiseren): "ow, jóuw
knopje is roestig." Waarop de presentatrice verbouwereerd uitroept:
'Mijn knopje is helemaal niet roestig!'
Ik ben in
Canterbury en ik ben bovenal geïnteresseerd in St. Martin's Church. Het
is een kerkje dat een aardig stuk buiten het centrum ligt maar het
heeft
m'n belangstelling omdat het er al sinds 597 staat en daarmee het
oudste kerkje in het Verenigd Koninkrijk is. Helaas is het kerkje
gesloten en verder ziet de begraafplaats er maar uitgestorven uit.
Totdat ik iemand hoor rochelen en ik in m'n ooghoek een dronken
zwerver op een bankje zie liggen dat me in eerste instantie is
ontgaan. Ik probeer te doen alsof ik niet ben geschrokken, loop rond
het kerkje en maak foto's van zowel St. Martin's Church als de
vervallen begraafplaats eromheen. Een kwartiertje later kom ik weer
terug bij de ingang. De man is verdwenen. Op weg terug naar het
centrum zie ik dit verkeersbord hangen waarop iemand een soort poor man's Banksy-imitatie aan
heeft gebracht. Banksy is een graffiti-icoon die door middel van zijn
typische manier van 'stencilling'
(zoals z'n techniek van graffiti wordt genoemd) wereldberoemd is
geworden. Niemand weet hoe hij eruitziet. |
Pssst!
Ik
zit
in de trein naar Londen, tussen Roosendaal en Brussel-Zuid. Na een tijd
komt er een agent van de Belgische spoorpolitie door de treinwagon
lopen die bagage controleert. Hij stopt bij mij en vraagt:
'Nederlands?' Ik antwoord bevestigend. 'Heeft u iets aan te geven?' Ik
wijs naar de sporttas op de bank tegenover me. Dan valt de man stil.
Vervolgens buigt ie zich voorover en vraagt op samenzweerderige
toon aan me: 'ah nee, dat bedoel ik niet. Ik bedoel euh... marihuana.'
Geschokt door zoveel naïviteit van mijn kant stamel ik: "nee, o
nee hoor, niks!"
Cohennissering
Ik heb al
eens de
neiging gehad om op deze poster van Wilders een Hitler snorretje te
tekenen, of
anders had ik het wel melig gevonden als iemand er 'Ein Reich, Ein
Volk, Ein Führer' bij zou hebben geschreven. Nu is Wilders getooid
met een Cohen-achtig stoppelbaardje: ook een belediging. Bovendien
voorkomt
dat weer ellenlang gezever over vermeende demonisering. Noem het
Cohennisering. De verbastering van veiligheid in geiligheid en van
immigratie naar emigratie is trouwens pas later toegevoegd. Volgens een
deskundige die in
een bericht in de Volkskrant wordt aangehaald, is de verkiezingsposter
van de PVV heel slim. Want doordat de tekst dwars staat afgedrukt,
moeten mensen moeite doen om die te lezen en dus maakt die meer indruk.
Volgens mij gaat de geïnterviewde expert voorbij aan een
fundamenteel probleem: aangezien PVV-stemmers evolutionair
pantoffeldiertjes zijn, kunnen ze zeer waarschijnlijk niet lezen. De
poster is overigens snel uit z'n lijden verlost; een dag later heeft de
ChristenUnie er een poster met André Rouvoet overheen geplakt. Het
woordje 'geiligheid' werd door deze gristelijke plakkers wellicht te
confronterend gevonden. |
Internetredactie
Jaren geleden, het
kijken van programma's via internet stond nog in de kinderschoenen,
deed ik een seizoen lang de internetredactie van een niet nader te
noemen televisieprogramma. Het idee was dat elke nieuwe aflevering van
dit programma 's middags online werd gezet, dat de enthousiaste kijkers
dan naar de website zouden surfen, het programma alvast zouden kijken,
vervolgens in het forum hun mening zouden geven over de gasten en ik 's
avonds, als de uitzending op tv te zien was, de leukste bijdragen uit
het forum zou kiezen. Die kon ik na de aftiteling instarten (terwijl ik
aan de telefoon hing met de technicus van Nederland 1) en zouden dan
live op tv worden uitgezonden in de vorm van een soort beeldkrant. Dat
was het idee. Maar in de praktijk werkte dat niet zo goed. Want mensen
gaan niet 's middags al naar een programma kijken als dat 's avonds
toch nog op tv uitgezonden gaat worden. Waarom dan al die moeite doen?
Het gevolg: geen reacties.
Een aantal avonden
achtereen zat ik met m'n handen in het haar achter de computer. Uit
arren moede typte ik zelf maar een reactie. En nog eentje, maar dan
juist de tegenovergestelde mening. Na afloop vroeg ik dan aan mijn
ouders wat ze er van vonden en meestal zei m'n moeder dan 'nou, die en
die mening had van jou kunnen komen.' "Euh, nou die kwam ook van mij,
ik had er weer te weinig." Enfin, elke week kwam ik met veel moeite tot
een
redelijk rijtje bijdragen. Op een avond liep het echter der mate slecht
met de reacties, dat ik ook mét al dit kunst- en vliegwerk te weinig
meningen had. Ik overlegde met de technicus en stelde voor mijn ouders
nog om een bijdrage te vragen. Met de telefoon in de hand liep
ik naar de huiskamer en vroeg aarzelend: 'weten jullie nog iets?' Mijn
moeder reageerde iets te luidruchtig: "nóg één?! We hebben al twee
bijdragen geleverd!" De technicus bleef vriendelijk: 'ik denk het niet
hè?'
Het
experiment is
na één seizoen stopgezet.
Naamgenoot
Ik schreef
al eerder over hoe mijn naam geregeld door het slijk wordt gehaald.
Door minder dan middelmatige
cabaretiers als Guido Weijers, door een conference van Hans Teeuwen of,
meer recent, dankzij reality soap Jersey Shore, waardoor menig
familielid/vriend/collega/kennis me er af en toe aan herinnert dat
Guido in de Verenigde Staten slang
is voor een working class
Amerikaan van Italiaanse afkomst: streetwise, patserig en steevast
uitgedost in tanktop en trainingspak. Kortom: wat in Nederland een
Johnny is. Of deze cd mij zou bevallen betwijfel ik. Zoals de Britten
zo mooi zeggen, 'judging a book by
its cover' hebben we hier te maken met progrock van de bovenste
plank. Volgens de recensent van Pitchfork zit ik er volledig naast.
Guido is een producer uit Bristol en hij maakt dubstep. Reuze cool
natuurlijk, zeker als de hipsters van Pitchfork het album een 8,3
geven. Wat voor hem pleit is dat hij van huis uit een pianist is met
een achtergrond in de klassieke muziek en dat hij eigenlijk Guy
Middleton heet. Dat Middleton voor Guido heeft gekozen als pseudoniem
getuigt van smaak, of anders van historisch besef. Het was immers Guido
van Arezzo, een Benedictijner monnik, die in de tiende eeuw de moderne
muzieknotatie introduceerde. Zijn invloed op de muziekwereld is
gigantisch geweest omdat het werk Micrologus, waarin hij z'n ideeën
uiteenzette, wijdverspreid was in het Europa van de Middeleeuwen. Mijn
ouders moeten geweten hebben dat hun zoon een obsessie voor muziek zou
ontwikkelen toen ze me bij de geboorte die naam gaven; ik loop nooit in
trainingspak. |